Όταν σιώπησαν οι άνεμοι
Η πόλις εκκενώθηκε
Μόνο οι κρεμασμένοι έμειναν
Ακίνητοι
Φρουροί
Ακοίμητοι
Απάτριδες
Φυλώντας πατρίδα
Οι κρεμασμένοι
Στους τσιμεντένιους στύλους
Της δημόσιας της επιχείρησης
Του ηλεκτρικού
Έτσι
Όταν επέστρεψαν οι
Αργοναύτες με
Το χρυσόμαλλο το δέρας
Οι πιο πολλοί
Αυτοκτόνησαν
Καθώς είδαν
Το μάταιο της
Εκστρατείας τους –
Ποιος θα χειροκροτούσε
Και ποιος θα
Γονάτιζε με
Δέος στη
Δόξα τους-;-
Οι λίγοι που
Έμειναν
Νήστεψαν
Μέρες πολλές –
Όσες του
Ταξιδιού τους
Προσκύνησαν τους
Κρεμασμένους φρουρούς
Και με
Το σκοινί της Αργούς
Κρεμάστηκαν στους
Τσιμεντένιους στύλους
Του ηλεκτρικού
Ακίνητοι
Ακοίμητοι
Και περήφανοι
Θριαμβευτές
Της ζωής τους -!-
Μην τους φοβάσαι
Τους νεκρούς
Γέφυρες στήνουν
Τους λιποτάκτες τρέμε -!-..
