κάτω απ' τα φαινόμενα

Βαπτίζονται φιλήσυχοι

και φεύγουν σιωπηλά...

Επιλέγω
ένα σπασμένο τζάμι
να δω τον κόσμο
μήπως ορθό
μήπως χαμόγελο-;-

Επιλέγω
λεωφόρο γεμάτη αίμα
να βαπτίσω την καρδιά μου
ξανά και ξανά
να μπορέσω
να σταθώ στα πόδια μου
που τρέμουν
μπροστά στο λιθοβολισμό
του αιώνιου παιδιού..

Έτριξε η γης
και ραγίσανε τα τζάμια..
Κι έτριξε
απ' το διάβα του Ωραίου
μέσα απ' τις μελωδίες
που προδόθηκαν..

Σκλάβοι του δήθεν που 

γινήκαν οι πολλοί
έτριξαν τα συθέμελα 

του Πάντα
κι έτσι 

λιθοβόλησαν το Όνειρο -

ασπούδαστοι στις παραβολές -
όσοι λένε ... γνωρίζουν
όσοι λένε...λέω

Κι έξω μυρίζει Άνοιξη
που ποδοπατήθηκε
από μιας πόρνης ψυχής
την αντανάκλαση...

...και πέθαινα

γιατί ΄χα φυλακή..

Εκείνο το αστέρι

που ζωγράφισα

την πρώτη μέρα της

κράτησής μου

το λησμονούσα αιώνες

όσα τα ισόβια δεσμά

και τώρα που το άγγιξα

τυχαία

με παραλυμένα μέλη

το φως έζησα

για πρώτη φορά...

Βιάσου να λευτερωθείς-!-
Ο καιρός περνάει γρήγορα..

και δε θα σου δείξω εγώ

τους δολοφόνους 

Εγώ

θα προστατευτώ κατά

το πρέπον σου

από την προδοσία

και 

πετώ τα ρούχα μου -

να τα πάρει ο άνεμος -!-, λέω -

Λύνω τη σιωπή μου

και ουρλιάζω..

Έλα! Της φωνάζω

Χτύπησέ με! Της φωνάζω

Με βιάζει ανελέητα..

.....

Έχει αρχίσει να νυχτώνει

Νομίζετε ότι κλαίω..

είναι που μ' ερωτεύτηκε η βροχή..