Άγριο μεθύσι απόψε-!-
Στραγγίζω τις φλέβες μου
στο στόμα -
Πριν με δολοφονήσουν
ξέχασαν να κλέψουν το στιλέτο μου -
μου πήραν μόνο την καρδιά
Τι να τον κάνω το μυ
με τόσα τραγούδια μες
στις φλέβες -;-
Με τόση θάλασσα
και τόση ηδονή -;-
Είχε αρχίσει από καιρό
να με βαραίνει το κορμί
Με χίλια εξαρτήματα
έπεφτα στη γη
Πως να στερεωθώ
στα δυο μου ξυλοπόδαρα
και πως να εστιάσω
στο κέντρο
του υπερπέραν -;-
Και στάθηκεν άκλιτη
η δολοφονία μου
Οι επίδοξοι
κάπου κοιμήθηκαν
και τους πήραν οι αιώνες -
σ’ ένα κοιμητήρι
πάνω απ’ το ρήγμα του κόσμου-
Τουλάχιστον
έπαψαν να μιλούν
Σε κάθε τους αράδα
κι ένα κάλπικο νόμισμα
έπεφτε
στο κεφάλι μου –
Κι είχα τόσες θύμησες εκεί -!-..
...που μου χαλούσαν
τους ήχους τους…
Κι ύστερα -;-..
…Άγριο μεθύσι απόψε
Κι αρχίζω να
σκαλίζω το ταβάνι μου
τρύπα ν’ ανοίξω να βρω φεγγάρι
Με τόσους πυρετούς -
που μ’ έκαιγαν –
είχε αρχίσει να σκουριάζει -
να καταπίνω μούχλα
δεν ωφελεί…
Κι έτσι, που λες,
που λέω, δηλαδή...
...Ένας χορός με θέα το φεγγάρι -!-
