 | |
| Κατερίνα, ο κόσμος δεν άλλαξε ακόμη -!-.. |
Δεν άλλαξε -!-
Ο κόσμος, λέω,
δεν άλλαξε ακόμη..
Στα φανάρια
ασελγούν στα παιδιά
και τα μαστούρια
πέφτουν -
σπουργίτια -
στο κρύο
του αιώνιου χειμώνα
Κι οι γυναίκες
πωλούνται και νοικιάζονται
Κι οι άντρες
ευνουχίζονται
Αντί για γάλα,
Κατερίνα,
πίνουν χολή τα μωρά
και της χημείας
αδειάζουν τους σωλήνες
στα στομάχια μας
κι εξουσιάζουν τα μυαλά μας
κι η ψυχή μας
κατευθυνόμενη στα αισθήματα -
δολοφόνα έγινε-!-..
Κι εκείνος
που μπήκε νύχτα
στο σπίτι μου
δεν ήταν αυτός που γύρευαν..
Ήταν
ο παγκοσμιοκράτορας
που μου ΄σκισε τις ρίμες
Δεν έχουμε φωνή, Κατερίνα -!-
Μας άδειασαν το στόμα, Κατερίνα -!-
Κι εμείς
μετράμε φραγκοδίφραγκα
να γευματίσουμε
τη μετάλλαξή μας...
Ο κόσμος μας
βουλιάζει, Κατερίνα -!-
Στα σχολιά -
δεν γίναν ακόμη κρυφά -
ο μπάτσος
μεταλλάχτηκε σε βαποράκι
με πλεύσεις
στο αίμα των παιδιών
Και μας πέσανε τα δόντια -
δεν είναι όνειρο, να πεις...Θάνατος..
Είναι το κάθε μέρα
τις ώρες όλες
και λέω:
"Γιατί, ρε, δεν ξυπνάμε ακόμη ;.."
Τώρα,
Κατερίνα,
δε σημαδεύουν το μυαλό,
αυτό το διάλυσαν,
σημαδεύουν τα έμβρυα..
Κι η ιστορία, Κατερίνα,
στην καλύβα του μπάρμπα Θωμά,
φοβήθηκε
κι έκλεισε τις σελίδες της..
Μας κατέχουν, Κατερίνα -!-
Σ' όλα τα δωμάτια του σπιτιού
μας κατέχουν..
