Εγώ λόγο δεν έχω
αποθηκεύονται στις
συνειδήσεις
έντομα
με ζέστη καλοκαιριού
αφού εξαερώνονται οι
θάλασσες
για να μεταφερθούν
στις φλέβες των νεκρών
που δεν ταξίδεψαν ποτέ
"Άντε γεια !" να τους
φωνάζουν ειρωνικά
κι αυτοί
νεκροί
να μην μπορούν καν
να γελάσουν...
Κι έτσι
θα καταδικαστώ σίγουρα
σε ισόβια δεσμά
μπορεί και σε θάνατο
Θα ΄θελα μόνο
να επιλέξω τον
τρόπο θανάτωσής μου
και, βέβαια,
ως γνωστόν
δεν είμαι καθόλου
επιεικής με τον
εαυτό μου
Και τότε,
εσύ,
θα έρθεις οπωσδήποτε..
Κι εσύ, κι εσύ, κι οι άλλοι…
Όλοι όσοι σύχναζαν
στη συνείδησή μου,
στο μαξιλάρι μου,
στο κρεβάτι της
ψυχής μου
ψυχής μου
και του κορμιού μου ακόμη
Θα σας καλέσουν
οι αρχές
για επιβεβαίωση
των στοιχείων μου
Εγώ, ήδη, έχω καταθέσει
υπέρ σας -!-
Σας απενοχοποίησα -
χρόνια πολλά
μελετώντας
τα έργα μου
και το υπόλοιπο
των ημερών μου
Έφτιαξα τρανό σχέδιο
Το συγκράτησα
στα ντουβάρια του
κελιού μου –
εκεί στην απομόνωση
που μ’ έσυραν
ως ειδεχθή εγκληματική φύση
Έγδαρα με τα νύχια
και το μούτρο μου
και,
μαχαιριά στο στήθος –
παιδί της νύχτας…
πως αλλιώς -;-
Άφησα το αποτύπωμα
του προσώπου μου
στον τοίχο
Να με βρεις
όταν θα χρειαστείς
πάπλωμα τους χειμώνες
Ξέρεις, οι τοίχοι,
δεν είναι κουφοί
βουβοί ή, ό, τι άλλο
να τους χαρακτηρίζει
ένα Τίποτα ..τοίχο..
Οι τοίχοι
δακρύζουν, βλέπουν,
μιλούν...
...Οι τοίχοι γράφουν ζωή
και θάνατο..
Όμως,
δεν τους υποστηρίζει
ποτέ κανείς
όταν τους
γκρεμίζουν ασυλλόγιστα
Άφησα γένια
και μαλλιά να σέρνονται
στο πάτωμα..
Κατάφερα να λυγίσω
και τα κάγκελα
που με χωρίζουν -
εμένα το μελλοθάνατο
απ’ τους θνητούς δεσμώτες –
Ήταν παιχνίδι
Ήθελα να τρομάξω
την αιωνιότητα μια μέρα..
Τώρα με περνούν
απ’ το γιοφύρι
των αναστεναγμών
Και σ’ ανταμώνω -!-
Χαμογελώ –
Δεν μπόρεσες ποτέ
να παραδεχτείς το λάθος σου
και την υπεροχή
των μελλοθάνατων
Όπως,
δε μπόρεσες ποτέ ν’ ,
αποδεχτείς
τη θλίψη μου, αν
δε σε συναντούσα
Και να που πάλι
όσο και να τ’ απόφευγες
είμαστε μαζί
Πώς να σου εξηγήσω
πως πάντα η αποφυγή
σε παίρνει στο κατόπι -;-
Κι ήρθαν κι οι άλλοι
κι οι άλλες
και όλοι
όσοι με δείξατε
και φύγατε
Ιδρώνω και στάζω βροχή
"Δε μεγάλωσες καθόλου",
ήθελα να σου πω
για να ηρεμίσεις
Αλλά δεν το είπα
Άνοιξα το στόμα
και σου έδειξα -
Έχω κόψει τη γλώσσα μου
να μη μαρτυρήσω
Σου έκλεισα μόνο το μάτι
όπως τότε που … έπαιζες
και μ' έπαιζες
και μούγκρισα σα θεριό -!-
«Είσαι εσύ ο φονιάς;»
Με ρώτησε ο δήμιος
Απάντησα με την κίνηση
του κεφαλιού, «Ναι!»
«Είσαι ελεύθερος!» Μου είπε
«Το γνωρίζω» Απάντησα με
τον ίδιο γνωστό τρόπο
Σε κοίταξα στα μάτια
Σε φίλησα μυστικά
Με έδειξα και
πήδηξα στο γκρεμό..
