Κάποτε λιποθυμούν οι λέξεις
στα υγρά χείλη
όταν έχουν πυροβοληθεί
από τα μάτια της φωτιάς
Και τότε,
ο θάνατος πρόστυχα τις χαϊδεύει
Μια τέτοια στιγμή,
κάρφωσες την ψυχή μου
πίνοντας τον αέρα μου
Συνέθλιψες με τα χέρια σου
την πείνα της μοναδικότητάς μου
κι έφυγες
αφήνοντας την πόρτα πίσω ανοιχτή..
Και τότε κρέμασα τον έρωτα -
κομπολόι στο κενό
Και τότε γέρικες βροχέςξεθύμαναν την τρέλα τους
στο βουβό κορμί μου
Και τότε
έσκισα τα πόδια
να πνιγούν στο αίμα μου
τα φιλιά που άφησες φεύγοντας
να τρέχουν ανάμεσά τους..
Κι ας κλείσει επιτέλους
κάποιος τη μουσική -!-..
αυτός ακόμη τραγουδάει
τα ... καλοκαίρια ...