Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

τότε που έφυγες

















Κάποτε λιποθυμούν οι λέξεις
στα υγρά χείλη
όταν έχουν πυροβοληθεί
από τα μάτια της φωτιάς

Και τότε,
ο θάνατος πρόστυχα τις χαϊδεύει
Μια τέτοια στιγμή,
κάρφωσες την ψυχή μου
πίνοντας τον αέρα μου
Συνέθλιψες με τα χέρια σου
την πείνα της μοναδικότητάς μου
κι έφυγες
αφήνοντας την πόρτα πίσω ανοιχτή..

Και τότε κρέμασα τον έρωτα -
κομπολόι στο κενό
Και τότε γέρικες βροχές
ξεθύμαναν την τρέλα τους
στο βουβό κορμί μου
Και τότε
έσκισα τα πόδια
να πνιγούν στο αίμα μου
τα φιλιά που άφησες φεύγοντας
να τρέχουν ανάμεσά τους..

Κι ας κλείσει επιτέλους
κάποιος τη μουσική -!-..
αυτός ακόμη τραγουδάει
τα ... καλοκαίρια ...