"Τώρα", λες
Κι είναι ξαφνικά..
..Σαν ένας κρότος
μέσα στη νύχτα
που σου καρφώνει
τον εφιάλτη
Γδύνεσαι τη σιωπή
και το τελευταίο
ίχνος των
"μη"
Τώρα -!-, λες
και γυρίζεις την
πλάτη να φύγεις..
Εκεί
σε περιμένω
με θάλασσες φιλιά -
Έπαψα από καιρό
να κανακεύω τους νεκρούς
Μόνο με το
φεγγάρι αγκαλιά
και το χορό σου -
ακριβή παραίσθηση
στις κανίβαλες μέρες μας
Θα σου δώσω ψυχή
χάρισέ μου τ' άρωμά σου
Για 'σένα
που είσαι εδώ
Για ΄μένα
που είμαι εκεί
Για ΄μας
που σπάμε το
φράγμα των
χιλιομέτρων
να περάσουμε
την πλατιά πύλη
την ιερή
του έρωτα
Την πύλη που
καίγεται
με το όνειρό σου -!-..
..Εκείνη που
φλέγεται
με το όραμά μου..
