Ναι, τα είδα όλα
αυτό τ' απόγευμα -
από το λιντσάρισμα
του χρόνου
στη φύση,
τους ανθρώπους με
τα φίμωτρα,
την κατάρρευση των θεών,
τον ήλιο, που
σφύριζε, τάχα αδιάφορα,
την καρδιά μου
που μετανάστευσε
στο στόμα που
μου κρατούσαν σφραγισμένο..
μέχρι και σένα είδα
που κλεφτά
έψαχνες για το σημάδι
της απόπειρας αυτοχειρίας -
πόσο έπεσες χαμηλά
στο είπα -;-
Μέχρι να
φτάσει το πρωί
ειδικές δυνάμεις στρατού
αιματοκύλισαν
τη Διαδήλωση των Ανθρώπων -
δε νοούνται Δηλώσεις τώρα
δια βοής κι αντάρας -
ούτε δια γραφής
νοούνται συνθήματα
Μέχρι να
φτάσει το πρωί
έψαχνα τις τσέπες
κι ούτε ψίχουλο
μόνο κλωστές
και μόνο κλωστές
και μόνο κλωστές -!-..
Το λεπίδι μου
και μόνο κλωστές
που δεν οδηγούν
πουθενά -
κομμένα νήματα
πολυκαιρισμένα
κακομοίρικα..
Μέχρι να
φτάσει το πρωί
έσφιξα το λεπίδι μου
στη χούφτα
τη δεξιά
ξύπνησα το όνειρό μου
και πήρα τους δρόμους
κομματιάζοντας
νόμους
κομματιάζοντας νόμους
κομματιάζοντας νόμους
που φυλακίζουν
τα βλέμματά μας
που μαχαιρώνουν
τα παιδιά μας
νόμους εξολοθρευτές -
εντολές Ηρώδη
για μαζικές σφαγές-
λόγια του Καϊάφα -
πλένει ξεπλένει
τα χέρια του -
κομματιάζοντας νόμους
που παρανομούν
στη φύση μου
στη φύση μας
Παρανομούν
και αρπάζουν
τα φιλιά μας
Παρανομούν
και σταυρώνουν -!-
Μυριάδες σταυροί
στο χάος βαλμένοι
κάνω τον πόνο δύναμη
κι
αντιστέκομαι
στο κράτος του δήμου
που σάπισε..
"Παιδιά -!-
Να σηκωθούμε
να βγούμε στους δρόμους!!!"
Κι εσύ
μείνε να ... ζεις το ...όνειρό σου...
