Μισός αιώνας και
Πάνω κάτω το
Σπίτι μου
Πάνω κάτω
Σαλόνι – τραπεζαρία –
Κουζίνα
Πάνω κάτω
Κρεβατοκάμαρα – μπάνιο και
Παιδικό
Να λούζομαι στις βροχές
Να πνίγομαι στις καταιγίδες
"Βοήθεια", να φωνάζω
Και πάνω κάτω τα
Φαντάσματα
Δεν έχουν μυρωδιά
Τα φαντάσματα
Σε σκιάζουν μόνο
Και σέρνουν τις παντόφλες σου
Κι εγώ με τις κάλτσες
Να υποψιάζομαι
Τους τοίχους
Που μούσκεψαν από υγρασία –
Σωλήνες που έσπασαν νερού
Πάνω και κάτω στο στερέωμα
Κι εσείς – σκιές μου
Ακίνητες
Και το ραδιόφωνο
Ξελαρυγγιάζεται
Για μια γκαρσόνα
Που σφυρίζει μάγκικο σκοπό
Κι οι φίλοι
Που δεν ήρθαν
Κι οι πόνοι έρχονται
Και το μωρό κλωτσάει
Και πάνω κάτω
Προφυλαγμένη, όπως το
ήθελες μπαμπά, από τ’ αστέρια
Που με μάλωσαν πολύ
Και σπάνε τα νερά
Κι εγώ να ανεβαίνω με
τα τέσσερα
Να κατεβαίνω σέρνοντας
Και τα φαντάσματα
Τα δάση που μουσκεύουν
Οι βάρκες…τι κρίμα που
Δεν έφυγα τότες παιδί
Να με ψάχνουν
Να μη με βρίσκουν πουθενά
Άνω κάτω το σπίτι μου
Κατσαρόλες παντού
Να μαζεύουν τα νερά μου
Που σπάσαν
«μην κλαις, μωρό μου. Όνειρο είναι»
Οι φίλοι ακόμη να φανούν
Κι ο μπαμπάς κουρασμένος
στο μνήμα κοιμάται
Σαλόνι - κρεβατοκάμαρα ∙
Μια βροχή ακόμη..
Κι ο γιατρός αργεί
Κι οι τοίχοι περπατούν
Πάνω κάτω κι αυτοί
Μ’ ακολουθούν
Όσο πιάνει ένα μνήμα -
Μεγάλο ταξίδι
Το σπίτι μου..
