Είχες περάσει,
Μου είπαν,
Να με γυρέψεις..
Ναι, δεν ήμουν..
Ξενύχταγα
Μένω στις πύλες
Των σκουπιδιών
Μη μου κάψουν
Τις αναμνήσεις
Και λησμονήσω
Να γεννήσω
Την ωριμότητα
Πως -;-
Δε σε άκουσα…
Όλα δικά μου -
Χτένες σπασμένες
Αποφάγια
Ρόδες
Φτερά
Μπουκάλια σπασμένα
Κρανία
Κι ένα μωρό
Σε σακούλα μέσα –
Μη δει ο Άδης
Και φρίξει
Πως -;-
Δε σ’ ακούω -!-
Φασαρία πολύ
στα κοιμητήρια
των αναμνήσεων -!-
Έχει καθρέφτες
Φαντάσματα
Αγκαλιές
Έχει αισθήματα
Και εφιάλτες
Παιχνίδια
Και μεροκάματα δακρύων
Στρώματα
Σώματα
Πνοές
Έχει καρδιοχτύπια
Μη μου μιλάς -!-
Ακούς -;-
Και πως -;-
Πως μιλάς -;-
Κρατάω άδειο το
βλέμμα σου
Μέσα στους κορσέδες
Που ήσουν πάντα
Άδειασες -!-..
Που πας -:-
Δεν έχεις ξενύχτι
να πληρώσεις -!-
Ούτε αγάπη να
ξεδιπλώσεις
Τη γλώσσα σου
Να στρώσεις -
βαρύ χαλί
Όλα
Εδώ τα βρήκα –
Και τους κορσέδες
Και τα χαλιά
Απομεινάρια νύστας σου
Και φόβοι
Της βροχής σου -
Πάντα την έτρεμες
Σαν τη μαγκιόρα θάλασσα –
Θυμάσαι που
σου ΄κλεινε το μάτι
Κι έτρεχες να κρυφτείς -:-
Άκου,
Σφαδάζουν τα
σκουπίδια μου –
Γεννάνε τα μυαλά μου
Ξανά και ξανά
Γεννιούνται
Κι οργώνουν
Δαγκώνουν
Σκίζουν
Μουγκρίζουν κιόλας
Ζωγραφίζουν έκταση
Έκσταση
Και πάθος
Τα μυαλά μου
κι οι πόρνες μου
Και κοίτα -!-..
Πάθος έχεις -;-
Να παίρνεις σβάρνα
τους δρόμους
Και να πετάς τις φλέβες –
Σκοινιά –
Να κρεμνιόνται οι αίσθητες
Στις αφίσες των δρόμων -;-..
Πήγαινε σπίτι -!-
Σε φωνάζει το πιάτο
Στο στρωμένο τραπέζι
Εγώ
Δουλεύω
Φυλάω σκουπίδια
Και … οι πόνοι!!!
Οι πόνοι!!!
Οι πόνοι!!!
Με γεννάω θάλασσα –
Αυτή που φοβήθηκες
Όταν σου έκλεισε
Το μάτι…
Κι επιτέλους
κατάλαβε -!-
Στέρεψες
κι σ' έχω εδώ
μαζί με τα
σκουπίδια μου..
Φύγε! Και μείνε εδώ!..
Να σκίσω τον κορσέ
να πάρεις ανάσα
Το πιάτο σου
σε περιμένει..
Πάθος γέννησες -;-
Όχι;..
Σβήσε το τσιγάρο -!-
Γι' Αλήτης δεν κάνεις
Ούτε γι' ανάμνηση..
Στο καλό!
Και κοίτα -!-
Μη μου γράψεις!
